Έχω πλέον την αίσθηση ότι μεταβαίνουμε σε ένα νέο σύστημα δημόσιας διοίκησης, όπου οι γενικοί γραμματείς γίνονται απλοί υπηρεσιακοί παράγοντες, ενώ το πολιτικό μέρος των αποφάσεων μεταφέρεται αποκλειστικά σε υπουργούς και υφυπουργούς. Οι υπουργοί και υφυπουργοί έχουν πλαισιωθεί από επίλεκτες ομάδες ιδιαιτέρων και συμβούλων, που έχουν αναλάβει τον παλαιό ρόλο των γενικών γραμματέων. Είναι ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, φαινομενικά πολύ πιο συγκεντρωτικό, ουσιαστικά όμως όχι, το οποίο μαζεύει και περιορίζει τη θεσμική πολιτική ευθύνη στα λίγα πρόσωπα του υπουργικού συμβουλίου και μόνο.
Το ερώτημα όμως που προκύπτει, είναι καυτό. Μπορεί η εφαρμογή της πολιτικής και οι εκτελεστικές της διατάξεις να ανατεθούν και να παραχθούν από υπευθυνοανεύθυνους συμβούλους; Άλλωστε η ποιότητα της δημοκρατίας σπανίως κρύβεται σ' αυτούς και μόνο τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή. Η διαδικασία είναι αυτή που σκοτώνει τις προθέσεις. Διατάγματα, "παραδιατάγματα", εγκύκλιοι και αποφάσεις είναι αυτά που διαμορφώνουν την πολιτική που θα βιώσει, θα αισθανθεί και εντέλει θα κρίνει ο πολίτης.
Είναι ένα θέμα που χρειάζεται μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ!
Από την άλλη, αν σκεφτώ κακοπροαίρετα, θα πω: Καλά τώρα είναι στην αρχή και δεν υπάρχουν τα λάθη να τους βαραίνουν. Μπορεί εύκολα ο υπουργός να εισπράττει όλη τη θετική πολιτική ευθύνη μόνος του. Αύριο, όμως, που η νομοτελειακή φθορά της εξουσίας θα έχει πλήξει τους πάντες και η πολιτική ευθύνη θα είναι μόνο βάρος και μομφή, τότε οι τεχνοκράτες γενικοί γραμματείς θα είναι τα ιδανικά εξιλαστήρια θύματα. Όλο το κόστος μεταφέρεται σ' αυτούς, χωρίς καμία κομματική επίπτωση.
Τι απ' όλα ισχύει θα το δούμε στο μέλλον. Μπορεί όλα, μπορεί μέρος, μπορεί και τίποτα.
Όμως τα ερωτήματα και μόνο μας κάνουν να αναφωνούμε:
"Πού πας βρε "Καραμήτρο" υποψήφιε ΓΓ?"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου