Κρούγκμαν: “Ένας Γερμανός στο τιμόνι της ΕΚΤ είναι κίνδυνος για το ευρώ”

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν καταφέρεται κατά του ανεπίσημου υποψηφίου της Γερμανίας για τη θέση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας εκτιμώντας ότι ο διορισμός του Άξελ Βέμπερ θα αποτελούσε “σημαντικό κίνδυνο” για το ευρώ. 

Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται σήμερα εφημερίδα “Χάντελσμπλατ”, ερωτηθείς για το ενδεχόμενο ο νυν πρόεδρος της Μπούντεσμπανκ να διαδεχθεί τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο Κρούγκμαν απάντησε: “Ο κίνδυνος για τη ζώνη του ευρώ θα ήταν σημαντικός”.

Ο οικονομολόγος επέκρινε τον Βέμπερ, ένα από τα φαβορί για τη θέση του επικεφαλής της ΕΚΤ, λέγοντας ότι δεν ενδιαφέρεται παρά μόνο για τη μάχη κατά του πληθωρισμού, ακόμη και αν θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη.

“Ο κίνδυνος μιας διάχυσης (των δυσκολιών) της Ελλάδας στην Ισπανία και στην Πορτογαλία μέχρι και την Ιταλία θα ήταν πολύ μεγαλύτερος με έναν τόσο συντηρητικό πρόεδρο στην ΕΚΤ”, δήλωσε ακόμη ο Κρούγκμαν.

“Ο Βέμπερ ανησυχεί για τον πληθωρισμό ακόμη και όταν αυτός δεν υπάρχει” αστειεύθηκε, προσθέτοντας: “Αν ψάχνετε κάποιον που θέλει ένα πληθωρισμό 0% ακόμη και όταν το ποσοστό της ανεργίας είναι στο 13%, τότε ο Βέμπερ είναι ο άνθρωπός σας”.

“Η ΕΚΤ πρέπει να γίνει πολύ πιο ευέλικτη και επιθετική. Η συντηρητική πολιτική της εξηγείται πρώτα απ’ όλα από την ευαισθησία της Γερμανίας”, δήλωσε επίσης. Αντίθετα από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα (Fed), η ΕΚΤ έχει ως ρητή εντολή να διαφυλάσσει τη σταθερότητα των τιμών και όχι να στηρίζει την ανάπτυξη.

 
Ο Κρούγκμαν επέκρινε επίσης έμμεσα τον προσανατολισμό της γερμανικής οικονομικής πολιτικής, η οποία έχει πλέον άξονα τη δημοσιονομική λιτότητα. “Δεν είναι ο καιρός να ανησυχεί κανείς για τα ελλείμματα”, δήλωσε ο νομπελίστας, ευθυγραμμιζόμενος με πρόσφατες δηλώσεις του αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα.
ΠΗΓΗ

Krugman: Άρθρο-καταπέλτης κατά των οίκων αξιολόγησης

Άρθρο-καταπέλτης κατά των οίκων αξιολόγησης από τον νομπελίστα οικονομολόγο κ. Paul Krugman στους «New York Times». Το απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα, ο βασικός ρόλος των οίκων αξιολόγησης και οι προτάσεις για να παταχθεί.

Με αφορμή τα e-mails στελεχών της Goldman Sachs, στα οποία υπερηφανεύονταν για τα λεφτά που κέρδισαν ποντάροντας κατά της αγοράς στεγαστικών δανείων των ΗΠΑ, ο κ. Krugman στρέφει την προσοχή μας σε κάποια άλλα e-mails που το φως της δημοσιότητας δεν τα «φώτισε» και τόσο πολύ. Πιο αναλυτικά:

«Τα e-mails στα οποία θα πρέπει να δώσετε την προσοχή σας είναι αυτά μεταξύ των υπαλλήλων των οίκων αξιολόγησης, οι οποίοι πρόσφεραν αξιολόγηση «ΑΑΑ» για αμφίβολες επενδύσεις εκατοντάδων δισ. δολαρίων, οι οποίες -σχεδόν όλες- αποδείχθηκε ότι ήταν «τοξικές». Δεν πρόκειται για υπερβολή: το 93% των τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων subprime που είχαν παλιά αξιολόγηση «ΑΑΑ», σήμερα έχει αξιολόγηση «junk»!
 
Αυτό που αποδεικνύουν αυτά τα e-mails είναι ένα βαθιά διεφθαρμένο σύστημα. Ένα σύστημα το οποίο η μεταρρύθμιση των εποπτικών αρχών, τουλάχιστον με τον τρόπο που πραγματοποιείται, δεν πρόκειται να βελτιώσει, να φτιάξει.
 
Οι οίκοι αξιολόγησης ξεκίνησαν ως ερευνητές των αγορών, πουλώντας διαβεβαιώσεις για το εταιρικό χρέος στους ανθρώπους που εξέταζαν κατά πόσον θα ήταν καλό ή κακό να επενδύσουν σε αυτό το χρέος. Τελικώς, όμως, μετατράπηκαν σε κάτι εντελώς διαφορετικό: εταιρίες τις οποίες προσλάμβαναν αυτοί που πουλούσαν το χρέος, προκειμένου να λάβουν καλές αξιολογήσεις.

Αυτές οι αξιολογήσεις άρχισαν...

H ολέθρια δύναμη των κακών ιδεών

το είδα στο radar-gr.blogspot.com

Του PAUL KRUGMAN /The New York Times

Ενα μάθημα που διδάσκει η Μεγάλη Υφεση είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούμε την ολέθρια δύναμη των κακών ιδεών. Και κάποιες από τις κακές ιδέες που συνέβαλαν στο ξέσπασμα της Υφεσης αποδείχθηκαν, αλίμονο, πολύ ανθεκτικές: σε τροποποιημένη μορφή, συνεχίζουν έως και σήμερα να επηρεάζουν τον δημόσιο διάλογο για την οικονομία.

Σε ποιες ιδέες αναφέρομαι; Ο οικονομικός ιστορικός Πίτερ Τέμιν υποστήριξε ότι βασική αιτία της Υφεσης υπήρξε αυτό που χαρακτηρίζει «ψυχισμό του κανόνα χρυσού». Οχι μόνο η πίστη στην ιερή σημασία της διατήρησης της αξίας ενός νομίσματος σε χρυσό, αλλά ένα πακέτο συνδεδεμένων με αυτήν θέσεων: Ψυχαναγκαστικός φόβος του πληθωρισμού ακόμα και μπροστά στον αποπληθωρισμό. Αντίδραση στις εύκολες πιστώσεις, ακόμα και όταν η οικονομία τις χρειάζεται επειγόντως. Ισχυρισμοί ότι ακόμα και αν η κυβέρνηση μπορεί να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, δεν πρέπει, γιατί έτσι θα επιφέρει μόνο «τεχνητή» ανάκαμψη.

Στις αρχές τις δεκαετίας του ’30, ο ψυχισμός αυτός έκανε τις κυβερνήσεις να αυξήσουν τα επιτόκια και να μειώσουν τις δαπάνες, παρά το κύμα ανεργίας, σε μια προσπάθεια να υπερασπισθούν τα αποθέματα χρυσού τους. Και ακόμα και όταν οι χώρες απεξαρτήθηκαν από τον χρυσό, παρέμειναν απρόθυμες να μειώσουν επιτόκια και να δημιουργήσουν θέσεις. Ολα αυτά τα έχουμε ξεπεράσει πια. Ή μήπως όχι; Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιστρέψουν στον κανόνα χρυσού. Ομως, μια σύγχρονη εκδοχή αυτού του ψυχισμού ασκεί αυξανόμενη επιρροή στις οικονομικές συζητήσεις. Αυτή η νέα εκδοχή μιας παλιάς κακής ιδέας μπορεί να υπονομεύσει τις πιθανότητες πλήρους ανάκαμψης.