Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Ο άγνωστος πόλεμος για τις ρυθμίσεις οφειλών


- από το www.banksnews.gr


Από την Φραγκφούρτη εκδηλώθηκαν οι ισχυρότερες αντιδράσεις στο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων και ενήμερων οφειλών μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών, αλλά ο δυναμικός πολέμιος του νομοσχεδίου (στο παρασκήνιο…) βρισκόταν σε τραπεζικό γραφείο των Αθηνών!
Σύμφωνα με πληροφορίες, ισχυρός τραπεζίτης στην Αθήνα αξιοποίησε όλη την επιρροή του σε υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και στο δημοσιογραφικό κόσμο, πιέζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις όχι απλώς για τροποποίηση, αλλά για την απόσυρση του νομοσχεδίου, χωρίς τελικά να το επιτύχει.
Πίσω από την αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο, που η κ. Λούκα Κατσέλη αρνήθηκε να αποσύρει, παρά τις ισχυρές πιέσεις της ΕΚΤ και του τραπεζικού παρασκηνίου των Αθηνών, βρίσκονται οι πολυσυζητημένες διατάξεις, που δίνουν σε μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες τη δυνατότητα ρύθμισης ενήμερων οφειλών.
Τραπεζικά στελέχη που γνωρίζουν το παρασκήνιο και τις τεχνικές πλευρές του θέματος, θέτουν πολλά ερωτήματα για το τι πραγματικά αφορά η κριτική για τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Όπως επίσης και για το αν τα όσα έχουν ειπωθεί και όσα ακούγονται στις παρασκηνιακές συζητήσεις αποτελούν μόνο την κορυφή ενός παγόβουνου περίεργων μεθοδεύσεων ορισμένων τραπεζικών διοικήσεων και ιδιαίτερα του μεγάλου πολέμιου των ρυθμίσεων, που είναι πλέον γνωστός στην τραπεζική αγορά:

- Από την πλευρά των Ελλήνων τραπεζιτών, πολλά έχουν ειπωθεί και με αρκετή ασάφεια για την πιθανή επίπτωση των ρυθμίσεων στις τιτλοποιήσεις επιχειρηματικών δανείων. Η κριτική αυτή δίνει την εντύπωση, ότι κάποια απειλή δημιουργεί η δυνατότητα ρύθμισης ενήμερων οφειλών ακόμη και για τιτλοποιήσεις που ήδη έχουν ολοκληρωθεί.
- Αντίθετα, η ΕΚΤ ήταν σαφής στη γνωμοδότησή της για το θέμα, τονίζοντας ότι οι επίμαχες ρυθμίσεις απλώς δημιουργούν νομική αβεβαιότητα για ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ τιτλοποιήσεις –και πάντως το όποιο πρόβλημα θα έχει ημερομηνία λήξης, αφού αυτές οι ρυθμίσεις έχουν προσωρινό χαρακτήρα.
- Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται από έμπειρα τραπεζικά στελέχη είναι τι ακριβώς συμβαίνει με τις τιτλοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών –και ιδιαίτερα της τράπεζας που έχει σηκώσει την… παντιέρα της αντίστασης ψηλότερα από όλες τις άλλες: αν οι ελληνικές τράπεζες έχουν τιτλοποιήσει επιχειρηματικά δάνεια που έχουν βαθμολογηθεί με ΑΑ ή και ΑΑΑ, δηλαδή αποτελούν «φιλέτα» της τραπεζικής αγοράς με θεωρητικά ασήμαντο κίνδυνο να βγουν στο «κόκκινο», ποιος ο λόγος να ανησυχούν για πιθανό «ξήλωμα» ήδη υφιστάμενων τιτλοποιήσεων, επειδή θα δοθεί η νομική δυνατότητα σε ορισμένους επιχειρηματίες να ζητήσουν ρύθμιση των οφειλών τους;
- Αν τα τιτλοποιημένα δάνεια είναι όντως τέτοιας υψηλής ποιότητας, αναρωτιούνται τραπεζικά στελέχη, προς τι η ανησυχία ότι με τη ρύθμιση οφειλών θα βρεθούν ξαφνικά στο «κόκκινο» και μάλιστα σε ποσά τόσο μεγάλα, που θα επηρεάσουν τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος; Υπάρχουν άραγε επιχειρηματίες τόσο συνεπείς ως τώρα, που να έχουν βαθμολογηθεί τα δάνειά τους με διπλό ή τριπλό «Α», οι οποίοι ξαφνικά θα θελήσουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους (με όλες τις αρνητικές συνέπειες στο πιστωτικό τους προφίλ) μόνο και επειδή η κυβέρνηση δίνει πλέον αυτή τη δυνατότητα;
Αυτή η γραμμή των ερωτήσεων οδηγεί αναπόφευκτα σε μια ερώτηση όχι ιδιαίτερα τιμητική για τις ελληνικές τράπεζες, που σαφώς θα ήταν προς όφελος όλων αν είχε αρνητική απάντηση: μήπως μερικές τιτλοποιήσεις «α λα ελληνικά» κρύβουν κάποιες «ιδιαιτερότητες»;
Μήπως κάποια τράπεζα έχει καταφέρει, άγνωστο πώς, να ανεβάσει αδικαιολόγητα τις βαθμολογίες κάποιων δανείων, προκειμένου να τα τιτλοποιήσει και να αντλήσει πολύτιμη ρευστότητα, έστω και με λαθροχειρίες; Μήπως στην πραγματικότητα αυτή η νομοθετική ρύθμιση για τις ενήμερες οφειλές απειλεί, χωρίς να είναι αυτός ο στόχος, με αποκάλυψη τέτοιων λαθροχειριών, με απρόβλεπτες συνέπειες για κάποιες τράπεζες;
Θα ήταν –και το επαναλαμβάνουμε- καλύτερα για όλους τίποτε από όλα αυτά να μην συμβαίνει. Όμως, ένα ακόμη σοβαρό ερώτημα μένει αναπάντητο από τους Έλληνες τραπεζίτες: αν έχουν τόσο ισχυρή κεφαλαιακή επάρκεια και ρευστότητα όσο ισχυρίζονται κάθε φορά που μιλάνε προς τους μετόχους τους, αν οι τιτλοποιήσεις τους είναι απολύτως «στεγανές», γιατί άραγε αντιδρούν με τέτοια ένταση σε μια νομοθετική ρύθμιση, που όσοι τη διαβάζουν μάλλον θα πρέπει να την επικρίνουν για υπερβολική «στοχοποίηση» των ευεργετικών της επιδράσεων στους οφειλέτες, που οδηγεί σε περιορισμό του πεδίου εφαρμογής της;
Με απλά λόγια: αν οι τράπεζες μας είναι τόσο ισχυρές όσο θέλουν να δείχνουν, μπορεί άραγε ξαφνικά να αποσταθεροποιηθούν, επειδή θα κληθούν να ρυθμίσουν κάποια δάνεια μικροεπιχειρηματιών; Μήπως, τελικά, πίσω από τις λαμπρές βιτρίνες των ελληνικών τραπεζών βρίσκονται… ντουλάπες με κρυμμένους σκελετούς;

Δεν υπάρχουν σχόλια: