Των David Roman και James Campbell
ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ (Dow Jones)—Η ζήτηση για τον χρυσό θα μπορούσε να σημειώσει άνοδο μετά τις εκκλήσεις επιφανών οικονομολόγων προς τις κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν τους στόχους τους για τον πληθωρισμό – μία κίνηση που θα μπορούσε να βοηθήσει τις ανεπτυγμένες οικονομίες να περιορίσουν το χρέος, μειώνοντας την αξία των χρημάτων.
Την ιδέα ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να υποστούν υψηλότερο πληθωρισμό – και συνεπώς να διατηρήσουν τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα όταν η οικονομία λειτουργεί φυσιολογικά – υπερασπίστηκε την περασμένη εβδομάδα ο κορυφαίος οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Olivier Blanchard, σε έγγραφο του ΔΝΤ και συνέντευξη στην Wall Street Journal.
Ο Blanchard ανέφερε ότι ενδεχόμενη αλλαγή των στόχων του πληθωρισμού, από τον υφιστάμενο στόχο του 2% σε πολλές χώρες στο 4%, συνεπάγεται ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες θα μπορούσαν να αφήσουν τα επιτόκια να αυξηθούν, δίνοντας τους με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να μειώσουν σημαντικά τα επιτόκια στην περίπτωση μεγάλων κρίσεων όπως μετά την κατάρρευση της Lehman το 2008.
Ο Blanchard δεν έδωσε λεπτομέρειες για το ύψος του πληθωρισμού που θα επηρέαζε το χρέος, ωστόσο το έχουν κάνει άλλοι με παρόμοιες προτάσεις. Σε πρόσφατη έκθεση, ο οικονομικός αναλυτής της Morgan Stanley Σπύρος Ανδρεόπουλος χρησιμοποίησε τη φράση «debtflation» για την άποψη ότι αφήνοντας τον πληθωρισμό να αυξηθεί μπορεί να μειωθεί η αξία του υφιστάμενου χρέους – μία αντίληψη όχι καινούρια, ωστόσο αμφιλεγόμενη.
Ο Ανδρεόπουλος επικαλέστηκε το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών στις δεκαετίες μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το χρέος ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μειώθηκε από το 108% το 1946 στο 36% το 2003, παρά την έλλειψη σημαντικών πλεονασμάτων στους προϋπολογισμούς. Εν μέρει μειώθηκε λόγω της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, ωστόσο σχεδόν το 56% της μείωσης, εκτίμησε, οφείλεται στον σχετικά υψηλό πληθωρισμό – γεγονός που δείχνει ότι το «debtflation» λειτουργεί.
Φυσικά, υπάρχει και ένας όρος: Ενώ το «debtflation» μπορεί να είναι πολύ καλό για όσους εκδίδουν ομόλογα, αυτοί που τα αγοράζουν ή που διαθέτουν ρευστό στα αντίστοιχα νομίσματα βλέπουν την αξία τους να υπονομεύεται από τον πληθωρισμό.
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποια κεντρική τράπεζα βρίσκεται κοντά στην εφαρμογή των προτάσεων του Blanchard, τουλάχιστον όχι σαφής. Ωστόσο, ακόμη και η αντίληψη ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να «ανεχτούν» την αύξηση του πληθωρισμού ενδεχομένως να κάνει τους επενδυτές να αναζητήσουν κάποια μορφή προστασίας από τον πληθωρισμό.
Ο Juerg Kiener, διαχειριστής κεφαλαίων με έδρα τη Σιγκαπούρη, τόνισε ότι η έκθεση του ΔΝΤ «προδιέθετε» για αυτό που έρχεται: μία παγκόσμια τάση προς τον περιορισμό των χρεών, με ορισμένο μέρος τους να μεταφέρεται από τον επιχειρηματικό στον δημόσιο τομέα μέσω διασώσεων και εκτάκτων χορηγήσεων, από την αρχή της τελευταίας κρίσης.
«Προετοιμάζουν τον κόσμο για ένα περιβάλλον υψηλότερου πληθωρισμού και αυτό συνεπάγεται υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης όλων των νομισμάτων», τόνισε. «Με απλά λόγια, δεν πιστεύω ότι έχουμε επιλύσει κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τους τελευταίους 18 μήνες. Η άποψή μου είναι ότι θα δούμε περισσότερη νομισματικοποίηση, και αυτός είναι ο λόγος που η τάση προς τα πολύτιμα μέταλλα και άλλους φυσικούς πόρους θα συνεχιστεί».
Αυτό θα ήταν καλά νέα για το χρυσό, ο οποίος – ιδιαίτερα δεδομένης της πρόσφατης ανάπτυξης των επενδυτικών προϊόντων που σχετίζονται με τον χρυσό – παραμένει το ευκολότερο asset που μπορούν να αποκτήσουν οι επενδυτές που αναζητούν τρόπους να προστατευτούν από μελλοντικές πληθωριστικές πιέσεις.
Για τον Aaron Smith, επικεφαλής της επενδυτικής εταιρείας Superfund στη Σιγκαπούρη, οι προτάσεις του Blanchard ενισχύουν την αντίληψή του ότι ο χρυσός μπορεί να αυξηθεί πάνω από τα 2.000 δολάρια ανά ουγγιά τα επόμενα πέντε χρόνια, από το τρέχον επίπεδο των 1.100 δολαρίων. Ο χρυσός έχει ενισχυθεί σε ετήσια βάση, για εννέα διαδοχικά χρόνια, φτάνοντας σε υψηλό-ρεκόρ όλων των εποχών στα 1.226 δολάρια στις αρχές Δεκεμβρίου.
Ο χρυσός είναι το μοναδικό asset που μπορεί πραγματικά να αντισταθμίσει τον κίνδυνο της υποτίμησης των νομισμάτων, ενώ παράλληλα είναι το ευκολότερα διαπραγματεύσιμο εμπόρευμα, εκτιμά ο Smith.
«Από τον περασμένο χρόνο οι επενδυτές μετατρέπουν τα χρήματά τους σε χρυσό λόγω της αβεβαιότητας για την παγκόσμια οικονομία. Βραχυπρόθεσμα, υπάρχει προοπτική για όλα τα assets, ωστόσο κυρίως για το ρευστό χρήμα, να υποτιμηθούν λόγω της μόχλευσης που κυριαρχεί στο σύστημα», πρόσθεσε. «Ακόμη και αν η αύξηση του πληθωρισμού είναι μικρή, η αίσθηση θα είναι πρώτα να προστατευτείς από τη μείωση του πλούτου, γεγονός που θα προκαλέσει ράλι στις τιμές του χρυσού».
© Dow Jones Newswires
ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ (Dow Jones)—Η ζήτηση για τον χρυσό θα μπορούσε να σημειώσει άνοδο μετά τις εκκλήσεις επιφανών οικονομολόγων προς τις κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν τους στόχους τους για τον πληθωρισμό – μία κίνηση που θα μπορούσε να βοηθήσει τις ανεπτυγμένες οικονομίες να περιορίσουν το χρέος, μειώνοντας την αξία των χρημάτων.
Την ιδέα ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να υποστούν υψηλότερο πληθωρισμό – και συνεπώς να διατηρήσουν τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα όταν η οικονομία λειτουργεί φυσιολογικά – υπερασπίστηκε την περασμένη εβδομάδα ο κορυφαίος οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Olivier Blanchard, σε έγγραφο του ΔΝΤ και συνέντευξη στην Wall Street Journal.
Ο Blanchard ανέφερε ότι ενδεχόμενη αλλαγή των στόχων του πληθωρισμού, από τον υφιστάμενο στόχο του 2% σε πολλές χώρες στο 4%, συνεπάγεται ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες θα μπορούσαν να αφήσουν τα επιτόκια να αυξηθούν, δίνοντας τους με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα να μειώσουν σημαντικά τα επιτόκια στην περίπτωση μεγάλων κρίσεων όπως μετά την κατάρρευση της Lehman το 2008.
Ο Blanchard δεν έδωσε λεπτομέρειες για το ύψος του πληθωρισμού που θα επηρέαζε το χρέος, ωστόσο το έχουν κάνει άλλοι με παρόμοιες προτάσεις. Σε πρόσφατη έκθεση, ο οικονομικός αναλυτής της Morgan Stanley Σπύρος Ανδρεόπουλος χρησιμοποίησε τη φράση «debtflation» για την άποψη ότι αφήνοντας τον πληθωρισμό να αυξηθεί μπορεί να μειωθεί η αξία του υφιστάμενου χρέους – μία αντίληψη όχι καινούρια, ωστόσο αμφιλεγόμενη.
Ο Ανδρεόπουλος επικαλέστηκε το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών στις δεκαετίες μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το χρέος ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μειώθηκε από το 108% το 1946 στο 36% το 2003, παρά την έλλειψη σημαντικών πλεονασμάτων στους προϋπολογισμούς. Εν μέρει μειώθηκε λόγω της ισχυρής οικονομικής ανάπτυξης, ωστόσο σχεδόν το 56% της μείωσης, εκτίμησε, οφείλεται στον σχετικά υψηλό πληθωρισμό – γεγονός που δείχνει ότι το «debtflation» λειτουργεί.
Φυσικά, υπάρχει και ένας όρος: Ενώ το «debtflation» μπορεί να είναι πολύ καλό για όσους εκδίδουν ομόλογα, αυτοί που τα αγοράζουν ή που διαθέτουν ρευστό στα αντίστοιχα νομίσματα βλέπουν την αξία τους να υπονομεύεται από τον πληθωρισμό.
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποια κεντρική τράπεζα βρίσκεται κοντά στην εφαρμογή των προτάσεων του Blanchard, τουλάχιστον όχι σαφής. Ωστόσο, ακόμη και η αντίληψη ότι οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να «ανεχτούν» την αύξηση του πληθωρισμού ενδεχομένως να κάνει τους επενδυτές να αναζητήσουν κάποια μορφή προστασίας από τον πληθωρισμό.
Ο Juerg Kiener, διαχειριστής κεφαλαίων με έδρα τη Σιγκαπούρη, τόνισε ότι η έκθεση του ΔΝΤ «προδιέθετε» για αυτό που έρχεται: μία παγκόσμια τάση προς τον περιορισμό των χρεών, με ορισμένο μέρος τους να μεταφέρεται από τον επιχειρηματικό στον δημόσιο τομέα μέσω διασώσεων και εκτάκτων χορηγήσεων, από την αρχή της τελευταίας κρίσης.
«Προετοιμάζουν τον κόσμο για ένα περιβάλλον υψηλότερου πληθωρισμού και αυτό συνεπάγεται υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης όλων των νομισμάτων», τόνισε. «Με απλά λόγια, δεν πιστεύω ότι έχουμε επιλύσει κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε τους τελευταίους 18 μήνες. Η άποψή μου είναι ότι θα δούμε περισσότερη νομισματικοποίηση, και αυτός είναι ο λόγος που η τάση προς τα πολύτιμα μέταλλα και άλλους φυσικούς πόρους θα συνεχιστεί».
Αυτό θα ήταν καλά νέα για το χρυσό, ο οποίος – ιδιαίτερα δεδομένης της πρόσφατης ανάπτυξης των επενδυτικών προϊόντων που σχετίζονται με τον χρυσό – παραμένει το ευκολότερο asset που μπορούν να αποκτήσουν οι επενδυτές που αναζητούν τρόπους να προστατευτούν από μελλοντικές πληθωριστικές πιέσεις.
Για τον Aaron Smith, επικεφαλής της επενδυτικής εταιρείας Superfund στη Σιγκαπούρη, οι προτάσεις του Blanchard ενισχύουν την αντίληψή του ότι ο χρυσός μπορεί να αυξηθεί πάνω από τα 2.000 δολάρια ανά ουγγιά τα επόμενα πέντε χρόνια, από το τρέχον επίπεδο των 1.100 δολαρίων. Ο χρυσός έχει ενισχυθεί σε ετήσια βάση, για εννέα διαδοχικά χρόνια, φτάνοντας σε υψηλό-ρεκόρ όλων των εποχών στα 1.226 δολάρια στις αρχές Δεκεμβρίου.
Ο χρυσός είναι το μοναδικό asset που μπορεί πραγματικά να αντισταθμίσει τον κίνδυνο της υποτίμησης των νομισμάτων, ενώ παράλληλα είναι το ευκολότερα διαπραγματεύσιμο εμπόρευμα, εκτιμά ο Smith.
«Από τον περασμένο χρόνο οι επενδυτές μετατρέπουν τα χρήματά τους σε χρυσό λόγω της αβεβαιότητας για την παγκόσμια οικονομία. Βραχυπρόθεσμα, υπάρχει προοπτική για όλα τα assets, ωστόσο κυρίως για το ρευστό χρήμα, να υποτιμηθούν λόγω της μόχλευσης που κυριαρχεί στο σύστημα», πρόσθεσε. «Ακόμη και αν η αύξηση του πληθωρισμού είναι μικρή, η αίσθηση θα είναι πρώτα να προστατευτείς από τη μείωση του πλούτου, γεγονός που θα προκαλέσει ράλι στις τιμές του χρυσού».
© Dow Jones Newswires
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου