Η συγκλονιστική επιστολή ενός άνεργου οικογενειάρχη, 55 ετών, δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Είναι από εκείνους που δεν βρίσκουν χώρο στα λαμπερά πρωτοσέλιδα των ημερών, ούτε και σε πολλά τηλεοπτικά δελτία. Είναι αριθμός για τις στατιστικές, ψυχρός και απρόσωπος, που σήμερα μέσω της επιστολής που έστειλε αποκτά πρόσωπο και υπογραφή: Ο κ. Π. Λέξας από την Καβάλα έκανε ό,τι μπορούσε. Δεν βρήκε φως πουθενά. Απογοητευμένος, η μόνη διέξοδος που αισθάνθηκε να του απομένει ήταν να μοιραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους την αγωνία του. Στην τρισέλιδη χειρόγραφη επιστολή που έστειλε προς τις εφημερίδες οι λέξεις απελπισία, αδιέξοδο, προστασία, αδιαφορία επανέρχονται σχεδόν σε κάθε παράγραφο. Οι ίδιος χαρακτηρίζει το γράμμα του «ένα ψυχογράφημα απελπισμένου ανθρώπου», που ζητάει βοήθεια όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και «για την προβολή της προβληματικής κοινωνίας».
«Όταν πουλάς τα προϊόντα και αποδίδεις ως εργαζόμενος στην εταιρεία, είσαι καλός. Οταν τα πράγματα τουμπάρουν και έρθουν ανάποδα, είσαι... κάλος που πρέπει να κοπεί». Ο κ. Λέξας εξηγεί τηλεφωνικώς ακόμη γλαφυρότερα την περιπέτειά του. Πενήντα πέντε ετών, «με μια κόρη στην ανεργία, έναν γιο με περιστασιακά μεροκάματα και σύζυγο, με χρόνιο πρόβλημα υγείας και στα πρόθυρα νεφρικής ανεπάρκειας».
Θα κάνει Πάσχα «με μαρούλια, άνηθο και 20 ευρώ στην τσέπη». Ένας Γολγοθάς χωρίς ορατό τέλος, μια κάθοδος στον Άδη...
της ανεργίας και του αβέβαιου οικογενειακού και οικονομικού μέλλοντος, χωρίς Ανάσταση. Μπήκε στη λίστα αναμονής για τους έχοντες πενταετία πριν από τη συνταξιοδότηση. «Υποτίθεται ότι υπήρχε προτίμηση σε εμάς, προκειμένου να αναλάβουμε θέσεις εργασίας σε δημοτικές επιχειρήσεις για να καλυφθούν και τα προαπαιτούμενα ένσημα συνταξιοδότησης. Την τελευταία φορά που πήγα στο δημαρχείο και στον ΟΑΕΔ κούνησαν το κεφάλι τους. “Ολοι μέσω ΑΣΕΠ πλέον, καμία ειδική κατηγορία ή προτίμηση”είπαν».
Δεν κάθησε με σταυρωμένα τα χέρια. «Έστειλα πάνω από 800 βιογραφικά. Σε εταιρείες προώθησης καλλυντικών, ανταλλακτικών αυτοκινήτων. “Θα σας καλέσουμε όταν χρειαστεί” έλεγαν στα τηλέφωνα. Άλλοι ξεκαθάριζαν από νωρίς τις προθέσεις τους. “Ενα τρίμηνο-τετράμηνο δοκιμαστικά και χωρίς μισθό, μετά βλέπουμε”. Ένας υπεύθυνος ανθρώπινου δυναμικού έκανε ότι εκπλήσσεται όταν του ζήτησα αμοιβή από την πρώτη ημέρα. “Είστε θαρραλέος για να το ζητάτε αυτό στις ημέρες μας και στην ηλικία σας”μου είπε».
Στο σουπερμάρκετ «έμαθα να μετρώ και το λεπτό του ευρώ. Ξέρω ότι 3 ευρώ είναι τρεις φραντζόλες ψωμί και θα βγάλουμε την εβδομάδα». Με περίπου 50.000 ευρώ χρέη σε δύο τράπεζες, «από στεγαστικό και καταναλωτικό δάνειο», το τηλέφωνό του δεν έχει πάψει να χτυπά. «Πήγα να κάνω διακανονισμό. “Δεν είμαι απατεώνας, ούτε κλέφτης. Άνεργος είμαι και δεν μπορώ να είμαι συνεπής στις δόσεις στο ύψος που έχει καθοριστεί. Μόνο 100 ευρώ μπορώ να δίνω, τα θέλετε;” τους ρώτησα. Με ξεπροβόδισαν ευγενικά, και μετά ανέλαβε η εισπρακτική εταιρεία. Τηλέφωνα, κόντρα τηλέφωνα. Μάλιστα, μου πρότειναν τον διακανονισμό που είχα προτείνει προ μηνών στην τράπεζα. “Να δίνετε 100-150,όσα μπορείτε” μου είπαν. Τους έκλεισα το τηλέφωνο στη μούρη. Τώρα με απειλούν με εξώδικα και κατασχέσεις».
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
«Αντιμετωπίζομαι από όλους σαν απατεώνας»
«Είμαι 55 ετών και έκλεισα ήδη ένα χρόνο άνεργος. Οσο και αν προσπάθησα και προσπαθώ ακόμη δεν μπόρεσα να βρω δουλειά. Γνωρίζετε ότι όλη η αγορά είναι... “γονατισμένη”. Σαν άνεργος, εκτός του ότι δεν έχω καμιά ελπίδα, αντιμετωπίζομαι περίπου σαν απατεώνας από όλους και κυρίως από τις τράπεζες που σταμάτησα να πληρώνω τις δόσεις μου. Δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτε και κανένας που να μπορεί ένας άνθρωπος να ζητήσει βοήθεια και στήριξη. Δεν υπάρχει ο μηχανισμός εκείνος που να βοηθά και να προστατεύει έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχουν προγράμματα γι΄ αυτούς που θέλουν 5 χρόνια για να βγουν στη σύνταξη. Δεν υπάρχει τίποτε. Μια άρνηση και μια αδιαφορία απίστευτη από παντού. Μια κρίση ανθρώπινη πάνω απ΄ όλα, όπου ο ένας θέλει να φάει τις σάρκες του άλλου.
Δούλευα για να ζω. Δεν έκλεβα για να... έχω. Οι άνθρωποι οι άνεργοι είναι εντελώς εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι. Είναι, πιστεύω, το τέλος του ίσιου... δρόμου. Ο τέλειος συνδυασμός να γίνει κάποιος παράνομος και απατεώνας πραγματικός. Η επιδότησή μου τελείωσε 28.3.2010, από τον ΟΑΕΔ. Δεν μπόρεσα να... αποταμιεύσω κάποια χρήματα από τα 450 ευρώ που είχα σαν επιδότηση. Τώρα είμαι στο σημείο μηδέν. Χωρίς εισόδημα, χωρίς δουλειά, χωρίς προοπτική, χωρίς τίποτα. Από τη σύνταξη της γυναίκας μου των 850 ευρώ πληρώνουμε και δόση 750 ευρώ σε τράπεζα.
Εχουμε και σοβαρά προβλήματα υγείας. Είμαι λίγο πριν από την αιμοκάθαρση και λόγω διαβήτη. Ο τέλειος συνδυασμός να αρχίσει κάποιος να περνά στην απέναντι όχθη. Να γίνει δηλαδή παράνομος, απατεώνας και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να γίνει. Ωστόσο 55 χρόνια έντιμου και συνετού... βίου είναι πάρα πολλά για να τα διαγράψει κάποιος και να μάθει να ζει διαφορετικά και εντελώς παράνομα. Μου είναι πολύ δύσκολο να γίνω... ληστής ή απατεώνας. Αν και η δομή της κοινωνίας με ωθεί να το κάνω- όλα συμβάλλουν να γίνει κάποιος απατεώνας και ληστής όταν πρόκειται για την ίδια την επιβίωσή του, όταν δεν υπάρχει ελπίδα από πουθενά.
Οι καταστάσεις που βιώνω αυτόν τον δύσκολο καιρό μού δίνουν μεγάλη απογοήτευση και φέρνουν τον άνθρωπο σε απόγνωση.
Απευθύνομαι σε εσάς σαν ύστατη προσπάθεια μήπως και γίνει κάτι. Σε πιάνει τρέλα... Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν φρόντισαν να φτιάξουν έναν μηχανισμό που να βοηθάει τους ανθρώπους. Ολοι ξέρουμε ότι κυρίως φρόντιζαν μόνο για τον δικό τους... βίο και των κολλητών τους.
Ο πολίτης είναι απροστάτευτος! Και καλείται στην ουσία να λύσει το πρόβλημα της επιβίωσής του μόνος του. Να λύσει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί. Ζητώ από εσάς να προβάλετε αυτό το πρόβλημα και να συμβάλετε όπως μπορείτε μήπως και κάποιοι αφυπνιστούν και ενεργήσουν άμεσα. Οι άνθρωποι έχουν σαλτάρει. Είναι λίγο πριν σκάσει μια βόμβα όλη αυτή η ιστορία. Γράφοντας σε εσάς ξέρω ότι δεν σας προκαλώ και τα καλύτερα συναισθήματα. Είναι πράγματα που λίγο ή πολύ τα γνωρίζετε. Απλώς κανένας ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά να λύσει αυτά τα προβλήματα... κοινωνικής πολιτικής. Να σώσουμε τη χώρα από τους διάφορους απατεώνες, αλλά να σώσουμε και τους πολίτες για να υπάρχει χώρα!
Αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω και συγγνώμη για το... φόρτωμα αυτό. Μπορείτε να... ταράξετε λίγο τα νερά της εξουσίας. Εχω δει και καταλάβει πολλά αυτόν τον χρόνο που είμαι άνεργος και ανενεργός.
Εχω αναθεωρήσει τις απόψεις μου για... φίλους, γνωστούς και συνανθρώπους. Εχω ακούσει πολλές φορές τη λέξη “κουράγιο”, με το κουράγιο όμως δεν πληρώνεις ούτε τη ΔΕΗ, ούτε το νερό, ούτε επιβιώνεις από τις τράπεζες. Λυπάμαι που την εκτίμηση που τρέφω για εσάς την εκδηλώνω με αυτόν τον τρόπο. Ενα ψυχογράφημα απελπισμένου ανθρώπου... άνεργου, που ζητάει βοήθεια για προβολή της προβληματικής κοινωνίας. Ξέρω, το ευχαριστώ είναι λίγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου