Βαρθολομαίος: «Κάθαρση για να λάμψει το αναστάσιμο φως»

- το είδα στο ksipnistere.blogspot.com

Το πασχαλινό μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη, Βαρθολομαίου.

Για τη «διατάραξη των σχέσεών μας προς εαυτούς και αλλήλους», μιλά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, στο πασχαλινό του μήνυμα, τονίζοντας ιδιαίτερα ότι είναι αναγκαία η κάθαρση για να λάμψει το αναστάσιμο φως, κάτι, που -όπως σημειώνει- δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της επιστήμης, της τέχνης, ή της τεχνικής, παρά μόνον μέσω της πίστεως.
Το μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη έχει ως εξής :
 
"Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω Αγαπητά,

Χριστός Ανέστη!

Ευφρόσυνος και φωτεινή ανέτειλε και πάλιν η αγία ημέρα του Πάσχα και σκορπίζει χαράν, παρηγορίαν, αγαλλίασιν και βεβαίαν ελπίδα ζωής εις όλους τους πιστούς, παρά την επικρατούσαν ανά τον κόσμον βαρείαν ατμόσφαιραν εξ αιτίας της πολυδιαστάτου κρίσεως, με όλας τας γνωστάς οδυνηράς επιπτώσεις της εις τον καθημερινόν βίον της ανθρωπότητος.

Ανέστη εκ του Τάφου ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος, και μαζί Του ανέστη ο άνθρωπος! Η καταδυναστεία του...

θανάτου αποτελεί παρελθόν. Η απελπισία της αιχμαλωσίας του άδου παρήλθεν ανεπιστρεπτί. Ο μόνος Ισχυρός και Χορηγός της ζωής, αφού ανέλαβεν εθελουσίως δια της Ενσαρκώσεώς Του όλην την δυστυχίαν της φύσεώς μας και το ίδιον το κεφάλαιόν της, τον θάνατον, ήδη «τον άδην ενέκρωσε τη αστραπή της Θεότητος» και εχάρισεν εις τον άνθρωπον ζωήν και «περισσόν» ζωής.

Αυτήν την περίσσειαν ζωής, την οποίαν ο Αναστάς εχάρισεν εις ημάς, δεν παύει να συκοφαντή και να διαβάλη πάντοτε με συνέπειαν προς το όνομά του ο διάβολος, καίτοι απενευρωμένος πλέον εντελώς ανίσχυρος και καταγέλαστος. Την συκοφαντεί με την εις τον κόσμον επικρατούσαν ακόμη «ύβριν», τόσον έναντι του Θεού, όσον και έναντι του συνανθρώπου και της όλης κτίσεως. Την διαβάλλει με την εισέτι υφισταμένην εντός ημών «αρχαίαν σκωρίαν» της αμαρτητικής ροπής, την οποίαν καταλλήλως πάντοτε εκμεταλλεύεται, προσπαθων να μας παγιδεύση είτε εις την έμπρακτον αμαρτίαν, είτε εις την περί την πίστιν πλάνην. 

Η «ύβρις» είναι απότοκον της «σκωρίας» εκείνης και αμφότεραι συναποτελούν το απαίσιον ζεύγος των ευθυνομένων δια την διατάραξιν των σχέσεών μας προς εαυτούς, προς αλλήλους, προς τον Θεον και προς όλην την Δημιουργίαν. Είναι, κατά ταύτα, αδήριτος ανάγκη να αποκαθάρωμεν την σκωρίαν εκείνην μετα πάσης προσοχής και επιμελείας, ώστε να λάμψη άπλετον το ζωοποιόν φως του Αναστάντος Χριστού εις τον νουν, εις την ψυχήν και εις το σώμα μας, να απομακρύνη το σκότος της ύβρεως και να εκχυθή το «περισσόν» της ζωής εις τον κόσμον όλον. 

Τούτο δεν δύναται να επιτευχθή ούτε δια της φιλοσοφίας, ούτε δια της επιστήμης, ούτε δια της τέχνης, ούτε δια της τεχνικής, ούτε διά τινος ιδεολογίας, ει μη μόνον δια της πίστεως εις τον μέχρι Παθών και Σταυρού και Τάφου και ταμείων του άδου συγκαταβάντα και εκ νεκρών Αναστάντα Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, εκφραζομένης δια μυστηριακής εκκλησιαστικής ζωής και εμπόνου και συστηματικού πνευματικού αγώνος. 

Η Εκκλησία, ως το Σώμα του Χριστού, ζη αδιαλείπτως και εις τους αιώνας το θαύμα της Αναστάσεως, και δια των αγίων Μυστηρίων της, της Θεολογίας και της πρακτικής διδασκαλίας της, μας δίδει την δυνατότητα να μεταλάβωμεν του θαύματος, να μετάσχωμεν της νίκης κατά του θανάτου, να γίνωμεν τέκνα φωτόμορφα της Αναστάσεως και αληθώς «θείας κοινωνοί φύσεως», όπως συνέβη και συμβαίνει με όλους τους Αγίους. Η εις τα βάθη της καρδίας ημών φυομένη κακοβότανος και ακανθηρά δέσμη των παθών, η λιπαινομένη εκ της σκωρίας του του εν ημίν «παλαιού ανθρώπου», ειναι επάναγκες να μεταμορφωθή το συντομώτερον εν Χριστώ, δια του Χριστού και χάριν του Χριστού και των περί ημάς ζωντανών εικόνων Του, δηλ. των συνανθρώπων μας, εις ανθοδέσμην αρετών, αγιασμού και δικαιοσύνης. 

Ούτω, ο ιερός υμνογράφος επικαίρως ψάλλει: «Δικαιοσύνης εσθήτα περιβαλλόμενοι λευκήν υπέρ χιόνα, τη παρούση του Πάσχα ημέρα ευφρανθώμεν, εν η ο Χριστός, δικαιοσύνης ως ήλιος εκ των νεκρών ανατείλας, πάντας ημάς αφθαρσία κατεφαίδρυνεν». Το λευκόν ένδυμα της δικαιοσύνης μας εδόθη συμβολικώς κατά το άγιον Βάπτισμα και καλούμεθα δια της διαρκούς μετανοίας, των χαροποιών δακρύων, της αδιαλείπτου προσευχής, του περιορισμού των επιθυμιών, της υπομονής εις τα οδυνηρά του βίου και της ανυποχωρήτου προσπαθείας προς πρακτικήν εφαρμογήν πασών των εντολών του Θεού και μάλιστα της κεφαλαιώδους εντολής της αγάπης, να το ανακαθάρωμεν, μετέχοντες ούτως εις την σταυρικήν κένωσιν του Θεανθρώπου, ώστε να έλθη η πασχάλιος ευφροσύνη, το φαιδρόν αναστάσιμον φως και η σωτηρία εις την ζωήν μας και εις τον περί ημάς κόσμον.

Ταύτα από του πάντοτε εν τη δοκιμασία της Μεγάλης Παρασκευής, αλλά και εν τω φωτί και τη χαροποιώ εμπειρία της Αναστάσεως, υπάρχοντος Φαναρίου εορτίως γράφοντες και την στοργήν της Μητρός Εκκλησίας διερμηνεύοντες, ευχόμεθα ολοψύχως πάσαν παρά του εκ νεκρών Αναστάντος Αρχηγού της Ζωής σωτήριον δωρεάν και πασχάλιον ευλογίαν."