Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από το 1974 μέχρι το 2009. Οι διαφορές στον κατακόρυφο άξονα δείχνουν τα ποσά που αντιστοιχούν στις εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Το έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών από το 1975 μέχρι το 2009. Σε γενικές γραμμές παρακολουθεί το διάγραμμα του δημοσίου χρέους. Βέβαια, από το 2000 και μετά το άνοιγμα της ψαλίδας εισαγωγών - εξαγωγών εκτοξεύτηκε, γεγονός που προφανώς ερμηνεύεται από τη λογική ότι η υιοθέτηση του ευρώ θα καταργούσε τη σημασία του δείκτη.
Επειδή γίνεται πολύ κουβέντα για το έλλειμμα του προϋπολογισμού: Μάλλον δε λέει και πολλά σε διαχρονική βάση, πέραν του ότι η περίοδος 2004-2009, μοιάζει με την περίοδο 1981-1990. Αυτό δηλαδή που επιτεύχθηκε τότε σε 10 χρόνια, τώρα επετεύχθη σε μόλις 5!
Και τελικά τα spreads των 10ετών ελληνικών ομολόγων ως προς τα γερμανικά, από το 1997 μέχρι το 2010. Δείχνουν σαφώς ότι η περίοδος σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με αυτές της ΟΝΕ ήταν από το 2002 μέχρι το 2007. Έκτοτε ξεκίνησε μία νέα περίοδος απόκλισης, που ακόμα δε γνωρίζουμε πού οδηγεί!
Κατά τη γνώμη μου, τα παραπάνω μπορούν να θεμελιώσουν μόνο τα εξής:
- Το τρέχον έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι φυσιολογικό για μια κακή χρονιά της ελληνικής οικονομίας και η απόλυτη δαιμονοποίησή του οφείλεται μόνο στην αυστηρότητα των κανόνων της ΟΝΕ. Βέβαια, ας μη ξεχνάμε ότι αυτούς τους κανόνες τους έχουν όλοι υπερβεί σε άλλες περιόδους, ακόμα και η αυστηρή Γερμανία.
- Το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών αυξάνονται ως αποτέλεσμα των πολιτικών και του τρόπου ζωής που ακολούθησε η χώρα από το 1980 μέχρι σήμερα. Σημαντικότερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι η εγκατάλειψη της παραγωγής λόγω φτηνότερων εισαγωγών, χωρίς αναπλήρωσή της από την παραγωγή άλλων προϊόντων ή υπηρεσιών με υψηλότερη προστιθέμενη αξία. Μια 30ετής νιρβάνα, που τώρα έφτασε στα όριά της.
- Η σύγκλιση της Ελλάδας με τη Γερμανία ήταν καθαρά ευκαιριακή και στηρήχθηκε σε μία αρνητική περίοδο για τη Γερμανία και ιδιαίτερα θετική για την Ελλάδα. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση όμως δε μπορεί να στηρίζεται σε ευκαιριακά οικονομικά δεδομένα - είτε θα είναι πλήρης και διαχρονική, είτε δε θα υπάρχει καθόλου.
Η επίτευξη των δεικτών του Μάαστριχτ αντανακλά τη φωτογραφία μίας συγκεκριμένης χρονικής στιγμής, ή στην καλύτερη περίπτωση μίας στενής οικονομικής περιόδου - δε μπορεί να αποτυπώσει την εγγενή δυναμική της κάθε ευρωπαϊκής οικονομίας. Εντέλει, γι' αυτό πολύ σωστά αναγνωρίζουν αρκετοί ότι οι ενταξιακές αποφάσεις είναι κυρίως πολιτικές και πολύ λιγότερο οικονομικές. Αυτό, όμως, είναι τελικά το κριτήριο που θα οδηγήσει σε πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γιατί σήμερα καλώντας η Ευρώπη το ΔΝΤ να συμμετέχει στη διάσωση της οικονομίας της Ελλάδας, είναι σα να παραδέχεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση χρεοκόπησε και απευθύνεται σε ένα διεθνή οργανισμό για τη σωτηρία της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου