Στο επίκεντρο του ναυτιλιακού ενδιαφέροντος επανήλθε ο κ. Θ. Αγγελόπουλος κατά τη διάρκεια της περασμένης εβδομάδας μετά τη νέα μαζική πώληση πλοίων του, για άλλη μια φορά προς τον ελληνοαμερικανό εφοπλιστή κ. Πήτερ Γεωργιόπουλο.
Αυτή τη φορά ο κ Αγγελόπουλος πούλησε στον κ. Γεωργιόπουλο επτά πλοία του, εκ των οποίων τα δύο βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της ναυπήγησης στη Νότια Κορέα, αντί περίπου 600 εκατομμυρίων δολαρίων.
Κατά τη διάρκεια του 2007 ο κ. Αγγελόπουλος είχε πουλήσει στον κ. Γεωργιόπουλο, αντί του 1,1 δισ. δολαρίων, άλλα εννέα φορτηγά πλοία, εκ των οποίων τα επτά ήταν υπό ναυπήγηση και τα δύο ήδη έπλεαν.
Ένα έτος νωρίτερα, και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του 2006, ο κ Αγγελόπουλος είχε πραγματοποιήσει την πρώτη μαζική πώληση πλοίων του προς τον κ. Στ. Μόλαρη. Η συμφωνία αυτή, ύψους 753 εκατ. δολαρίων αφορούσε την πώληση ενός στόλου ο οποίος αποτελούνταν από συνολικά 17 πλοία.
Περιστασιακά, όμως, ο κ Αγγελόπουλος προχωρούσε και σε άλλες πωλήσεις πλοίων του, όπως συνέβη στο τέλος της θερινής περιόδου του 2009, όταν ...
Αυτή τη φορά ο κ Αγγελόπουλος πούλησε στον κ. Γεωργιόπουλο επτά πλοία του, εκ των οποίων τα δύο βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της ναυπήγησης στη Νότια Κορέα, αντί περίπου 600 εκατομμυρίων δολαρίων.
Κατά τη διάρκεια του 2007 ο κ. Αγγελόπουλος είχε πουλήσει στον κ. Γεωργιόπουλο, αντί του 1,1 δισ. δολαρίων, άλλα εννέα φορτηγά πλοία, εκ των οποίων τα επτά ήταν υπό ναυπήγηση και τα δύο ήδη έπλεαν.
Ένα έτος νωρίτερα, και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του 2006, ο κ Αγγελόπουλος είχε πραγματοποιήσει την πρώτη μαζική πώληση πλοίων του προς τον κ. Στ. Μόλαρη. Η συμφωνία αυτή, ύψους 753 εκατ. δολαρίων αφορούσε την πώληση ενός στόλου ο οποίος αποτελούνταν από συνολικά 17 πλοία.
Περιστασιακά, όμως, ο κ Αγγελόπουλος προχωρούσε και σε άλλες πωλήσεις πλοίων του, όπως συνέβη στο τέλος της θερινής περιόδου του 2009, όταν ...
παραχώρησε ακόμη έξι δεξαμενόπλοια υπό ναυπήγηση στον όμιλο Γουλανδρή στη νορβηγική ναυτιλιακή εταιρεία Αnders Wilhelmsen και στη ναυτιλιακή εταιρεία General Νational Μaritime Τransport Company της Λιβύης.
Αγοραπωλησίες πλοίων
Ήδη από το 2003 ο κ. Αγγελόπουλος εμφανίζεται θιασώτης της εμπορίας πλοίων, αντί της διαχείρισής τους, αφού από τον Ιανουάριο του ιδίου έτους ως και το τέλος του 2009 είχε πωλήσει συνολικά 57 πλοία.
Μαζί με την τελευταία πώληση της περασμένης εβδομάδας, οι ναυτιλιακές εταιρείες που ελέγχονται από τον κ. Αγγελόπουλο έχουν πωλήσει συνολικά περί τα 64 εμπορικά πλοία, η συνολική αξία των οποίων εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 3,5 δισ. δολάρια.
Σε αυτή τη διαδρομή των πωλήσεων υπήρξαν και στιγμές που ο κ. Αγγελόπουλος πούλησε με ζημία, καθώς το τίμημα που φέρεται να έχει αποκομίσει από κάποιες από τις πωλήσεις αυτές ήταν χαμηλότερο από τα κεφάλαια που επένδυσε προκειμένου να κατασκευαστούν οι μονάδες που πουλήθηκαν.
Ωστόσο, ο μεγάλος αριθμός των πωλήσεων, ακόμη και αν τα νούμερα που έχουν διαρρεύσει στη δημοσιότητα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δημιουργεί την αίσθηση ενός ισοσκελισμένου ισολογισμού μεταξύ των κεφαλαίων που επενδύθηκαν και των κεφαλαίων που συγκεντρώθηκαν από τις πωλήσεις.
Το μεγάλο ερώτημα όμως που συνοδεύει αυτή την τακτική του κ Αγγελόπουλου είναι το γιατί δεν επέλεξε να διαχειριστεί αυτόν τον πραγματικά μεγάλο και σύγχρονο εμπορικό στόλο αλλά προτίμησε τη σαλαμοποίησή του, παραχωρώντας τον κομμάτι κομμάτι, σε βάθος μιας οκταετίας.
Αρκετοί αναλυτές αναζητούν απαντήσεις στο ερώτημα αυτό σε χώρους εκτός ναυτιλίας, εκτιμώντας ότι η συνεχής έκθεση του κ. Αγγελόπουλου σε σειρά επενδύσεων εκτός ναυτιλίας, όπως οι τράπεζες και ο Τύπος, ειδικά σε περιόδους κρίσης, τον υποχρέωσαν να αναζητήσει ρεαλιστικές λύσεις ως προς τη ρευστότητα που απαιτούσαν οι επενδύσεις αυτές, έστω και με ζημία, και τον οδήγησαν στην απόφαση να πουλήσει τα πλοία του.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η μη αμιγώς ναυτιλιακή, η οποία ωστόσο ανταποκρίνεται ή, καλύτερα, πατάει πάνω στο δημόσιο προφίλ του κ. Αγγελόπουλου, όπως τουλάχιστον εμφανιζόταν μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Η αμιγώς ναυτιλιακή όψη δείχνει έναν επιχειρηματία της θάλασσας που προτιμά το τυχερό αστέρι των ελλήνων εφοπλιστών, το trade των πλοίων που έχουν υπό τον έλεγχο τους, παρά τη διαχείρισή τους και τους σύνθετους κινδύνους που κρύβει, πέρα από τα όποια οικονομικά οφέλη μπορεί να αποκομίσει κανείς σε καιρούς καλών ναυλαγορών, τα οποία μπορεί να υπερβαίνουν τα κέρδη μιας πώλησης.
Είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη, όλα δείχνουν ότι ο κ. Αγγελόπουλος θέλει και τη ρευστότητα που έχουν οι πωλήσεις αλλά και το κεφάλι του ήσυχο, μακριά από μια διαχείριση που ενέχει κινδύνους ικανούς να προκαλέσουν τριγμούς σε όλο το εύρος και το βάθος των επενδύσεων του σε διάφορους τομείς.
Αγοραπωλησίες πλοίων
Ήδη από το 2003 ο κ. Αγγελόπουλος εμφανίζεται θιασώτης της εμπορίας πλοίων, αντί της διαχείρισής τους, αφού από τον Ιανουάριο του ιδίου έτους ως και το τέλος του 2009 είχε πωλήσει συνολικά 57 πλοία.
Μαζί με την τελευταία πώληση της περασμένης εβδομάδας, οι ναυτιλιακές εταιρείες που ελέγχονται από τον κ. Αγγελόπουλο έχουν πωλήσει συνολικά περί τα 64 εμπορικά πλοία, η συνολική αξία των οποίων εκτιμάται ότι υπερβαίνει τα 3,5 δισ. δολάρια.
Σε αυτή τη διαδρομή των πωλήσεων υπήρξαν και στιγμές που ο κ. Αγγελόπουλος πούλησε με ζημία, καθώς το τίμημα που φέρεται να έχει αποκομίσει από κάποιες από τις πωλήσεις αυτές ήταν χαμηλότερο από τα κεφάλαια που επένδυσε προκειμένου να κατασκευαστούν οι μονάδες που πουλήθηκαν.
Ωστόσο, ο μεγάλος αριθμός των πωλήσεων, ακόμη και αν τα νούμερα που έχουν διαρρεύσει στη δημοσιότητα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δημιουργεί την αίσθηση ενός ισοσκελισμένου ισολογισμού μεταξύ των κεφαλαίων που επενδύθηκαν και των κεφαλαίων που συγκεντρώθηκαν από τις πωλήσεις.
Το μεγάλο ερώτημα όμως που συνοδεύει αυτή την τακτική του κ Αγγελόπουλου είναι το γιατί δεν επέλεξε να διαχειριστεί αυτόν τον πραγματικά μεγάλο και σύγχρονο εμπορικό στόλο αλλά προτίμησε τη σαλαμοποίησή του, παραχωρώντας τον κομμάτι κομμάτι, σε βάθος μιας οκταετίας.
Αρκετοί αναλυτές αναζητούν απαντήσεις στο ερώτημα αυτό σε χώρους εκτός ναυτιλίας, εκτιμώντας ότι η συνεχής έκθεση του κ. Αγγελόπουλου σε σειρά επενδύσεων εκτός ναυτιλίας, όπως οι τράπεζες και ο Τύπος, ειδικά σε περιόδους κρίσης, τον υποχρέωσαν να αναζητήσει ρεαλιστικές λύσεις ως προς τη ρευστότητα που απαιτούσαν οι επενδύσεις αυτές, έστω και με ζημία, και τον οδήγησαν στην απόφαση να πουλήσει τα πλοία του.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, η μη αμιγώς ναυτιλιακή, η οποία ωστόσο ανταποκρίνεται ή, καλύτερα, πατάει πάνω στο δημόσιο προφίλ του κ. Αγγελόπουλου, όπως τουλάχιστον εμφανιζόταν μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Η αμιγώς ναυτιλιακή όψη δείχνει έναν επιχειρηματία της θάλασσας που προτιμά το τυχερό αστέρι των ελλήνων εφοπλιστών, το trade των πλοίων που έχουν υπό τον έλεγχο τους, παρά τη διαχείρισή τους και τους σύνθετους κινδύνους που κρύβει, πέρα από τα όποια οικονομικά οφέλη μπορεί να αποκομίσει κανείς σε καιρούς καλών ναυλαγορών, τα οποία μπορεί να υπερβαίνουν τα κέρδη μιας πώλησης.
Είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη, όλα δείχνουν ότι ο κ. Αγγελόπουλος θέλει και τη ρευστότητα που έχουν οι πωλήσεις αλλά και το κεφάλι του ήσυχο, μακριά από μια διαχείριση που ενέχει κινδύνους ικανούς να προκαλέσουν τριγμούς σε όλο το εύρος και το βάθος των επενδύσεων του σε διάφορους τομείς.
Το κλείσιμο του κύκλου
Αρκετοί έλληνες διαχειριστές το έκαναν πολύ πριν από αυτόν. Πολλοί το κάνουν και τώρα με κάθε ευκαιρία και είναι βέβαιο ότι πολλοί θα συνεχίσουν να το κάνουν και στο μέλλον, διότι το trade των πλοίων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της κουλτούρας των Ελλήνων της θάλασσας, αν και μια μεγάλη μερίδα ελλήνων εφοπλιστών καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να αποβάλει την κουλτούρα του ξεφορτώματος και επιλέγει να κρατά τα πλοία, ακόμη και σε δύσκολες ώρες.
Τυπικά, και με την πώληση των πλοίων αυτών, ο κ. Αγγελόπουλος στην παρούσα φάση κλείνει έναν κύκλο της παρουσίας του στη ναυτιλιακή βιομηχανία και το μόνο που απομένει να δει κανείς είναι το αν θα επανέλθει με νέες ναυπηγήσεις, ειδικά την περίοδο αυτή, όπου όλα δείχνουν ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε προτού αποκατασταθεί η ομαλή σχέση διαχειριστών και ναυπηγείων.
Αυτή η διατάραξη των σχέσεων, που είναι εισαγόμενη στη ναυτιλία και επακόλουθο της κρίσης στον τραπεζιτικό τομέα, είχε αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση των νέων ναυπηγήσεων και κατά συνέπεια και την κατακόρυφη πτώση των τιμών κατασκευής πλοίων.
Συνυπολογίζοντας κανείς τη ροή εισόδου νέων πλοίων στις αγορές κατά τη διάρκεια των επομένων ετών, μπορεί ενδεχομένως να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένες αυτήν την περίοδο οι νέες κατασκευές στα ναυπηγεία. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να εμφανιστούν «νησίδες» στις αγορές θαλασσίων μεταφορών που να «χωράνε» ακόμη μερικά πλοία.
Από τις επόμενες κινήσεις του κ. Αγγελόπουλου θα μπορέσει κανείς να καταλάβει τι ανάγνωση των αγορών έχει κάνει τόσο ο ίδιος όσο και το επιτελείο του αλλά ακόμη και αν δεν επανέλθει άμεσα με νέες κατασκευές είναι βέβαιο ότι θα το κάνει κάποια στιγμή στο μέλλον, εκτός απροόπτου.
Οι επενδύσεις στη UΒS
Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα ελβετικών εφημερίδων, ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος «φωτογραφίζεται» ως ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος επενδυτής της ελβετικής τράπεζας UΒS, στην οποία φέρεται κατ΄ άλλους να ελέγχει το 6% και κατ΄ άλλους το 8% των μετοχών της.
Η κρίση ωστόσο φαίνεται ότι προκάλεσε σημαντικούς τριγμούς στο οικονομικό οικοδόμημα του κ. Θ. Αγγελόπουλου, αφού εκτιμάται από διεθνείς αναλυτές ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, από το 2008 και μετά, έχει καταγράψει απώλειες της τάξεως των 4 δισ. δολαρίων από τοποθετήσεις κυρίως στον τραπεζικό τομέα.
Παρ΄ όλα αυτά εξακολουθεί να είναι ένας από τους βασικότερους μετόχους της UΒS, αν και σε πραγματικά νούμερα η ναυτιλιακή δραστηριότητά του ακόμη και μέσω των πωλήσεων πλοίων εκτιμάται ότι ισοσκελίζει τη συνολική επένδυσή του στην εν λόγω ελβετική τράπεζα.
Στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας και συγκεκριμένα της χαλυβουργίας, με την οποία ιστορικά συνδέεται η οικογένειά του, ο κ. Θ. Αγγελόπουλος δεν έχει πλέον καμία σχέση με τη Χαλυβουργική, πλην όμως κληρονόμησε από τον πατέρα του μονάδες χαλυβουργίας σε διάφορα σημεία του πλανήτη, και συγκεκριμένα τη βιομηχανία Gesellschaft στην Ελβετία, την Αlpha Steel η οποία βρίσκεται στο Κάρντιφ και την Βeta Steel.
Αρκετοί έλληνες διαχειριστές το έκαναν πολύ πριν από αυτόν. Πολλοί το κάνουν και τώρα με κάθε ευκαιρία και είναι βέβαιο ότι πολλοί θα συνεχίσουν να το κάνουν και στο μέλλον, διότι το trade των πλοίων αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της κουλτούρας των Ελλήνων της θάλασσας, αν και μια μεγάλη μερίδα ελλήνων εφοπλιστών καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να αποβάλει την κουλτούρα του ξεφορτώματος και επιλέγει να κρατά τα πλοία, ακόμη και σε δύσκολες ώρες.
Τυπικά, και με την πώληση των πλοίων αυτών, ο κ. Αγγελόπουλος στην παρούσα φάση κλείνει έναν κύκλο της παρουσίας του στη ναυτιλιακή βιομηχανία και το μόνο που απομένει να δει κανείς είναι το αν θα επανέλθει με νέες ναυπηγήσεις, ειδικά την περίοδο αυτή, όπου όλα δείχνουν ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσουμε προτού αποκατασταθεί η ομαλή σχέση διαχειριστών και ναυπηγείων.
Αυτή η διατάραξη των σχέσεων, που είναι εισαγόμενη στη ναυτιλία και επακόλουθο της κρίσης στον τραπεζιτικό τομέα, είχε αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση των νέων ναυπηγήσεων και κατά συνέπεια και την κατακόρυφη πτώση των τιμών κατασκευής πλοίων.
Συνυπολογίζοντας κανείς τη ροή εισόδου νέων πλοίων στις αγορές κατά τη διάρκεια των επομένων ετών, μπορεί ενδεχομένως να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένες αυτήν την περίοδο οι νέες κατασκευές στα ναυπηγεία. Υπάρχει όμως και η περίπτωση να εμφανιστούν «νησίδες» στις αγορές θαλασσίων μεταφορών που να «χωράνε» ακόμη μερικά πλοία.
Από τις επόμενες κινήσεις του κ. Αγγελόπουλου θα μπορέσει κανείς να καταλάβει τι ανάγνωση των αγορών έχει κάνει τόσο ο ίδιος όσο και το επιτελείο του αλλά ακόμη και αν δεν επανέλθει άμεσα με νέες κατασκευές είναι βέβαιο ότι θα το κάνει κάποια στιγμή στο μέλλον, εκτός απροόπτου.
Οι επενδύσεις στη UΒS
Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα ελβετικών εφημερίδων, ο κ. Θεόδωρος Αγγελόπουλος «φωτογραφίζεται» ως ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος επενδυτής της ελβετικής τράπεζας UΒS, στην οποία φέρεται κατ΄ άλλους να ελέγχει το 6% και κατ΄ άλλους το 8% των μετοχών της.
Η κρίση ωστόσο φαίνεται ότι προκάλεσε σημαντικούς τριγμούς στο οικονομικό οικοδόμημα του κ. Θ. Αγγελόπουλου, αφού εκτιμάται από διεθνείς αναλυτές ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, από το 2008 και μετά, έχει καταγράψει απώλειες της τάξεως των 4 δισ. δολαρίων από τοποθετήσεις κυρίως στον τραπεζικό τομέα.
Παρ΄ όλα αυτά εξακολουθεί να είναι ένας από τους βασικότερους μετόχους της UΒS, αν και σε πραγματικά νούμερα η ναυτιλιακή δραστηριότητά του ακόμη και μέσω των πωλήσεων πλοίων εκτιμάται ότι ισοσκελίζει τη συνολική επένδυσή του στην εν λόγω ελβετική τράπεζα.
Στον τομέα της βαριάς βιομηχανίας και συγκεκριμένα της χαλυβουργίας, με την οποία ιστορικά συνδέεται η οικογένειά του, ο κ. Θ. Αγγελόπουλος δεν έχει πλέον καμία σχέση με τη Χαλυβουργική, πλην όμως κληρονόμησε από τον πατέρα του μονάδες χαλυβουργίας σε διάφορα σημεία του πλανήτη, και συγκεκριμένα τη βιομηχανία Gesellschaft στην Ελβετία, την Αlpha Steel η οποία βρίσκεται στο Κάρντιφ και την Βeta Steel.
ΠΗΓΗ
Σχόλιο typhoon: Ο κ. Αγγελόπουλος, ως φαίνεται, μεταφέρει ένα σημαντικό μέρος της περιουσίας του και αισθητό ποσό για το ΑΕΠ της χώρας, σε ελβετική τράπεζα!
Σχόλιο typhoon: Ο κ. Αγγελόπουλος, ως φαίνεται, μεταφέρει ένα σημαντικό μέρος της περιουσίας του και αισθητό ποσό για το ΑΕΠ της χώρας, σε ελβετική τράπεζα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου