Μια σπονδυλωτή ταινία διάσημων σκηνοθετών, με τη συμμετοχή γνωστών ηθοποιών. Μια ανθολογία που συνδέει πολλές ερωτικές ιστορίες μεταξύ τους, ενώ διαδραματίζονται σε μια από τις πιο αγαπημένες πόλεις του κόσμου, τη Νέα Υόρκη. Του Βασίλη Κεχαγιά
ΤΙΤΛΟΣ ΤΑΙΝΙΑΣ : Νέα Υόρκη, Σ΄ αγαπώ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Ακίν Φατίχ, Ιβάν Αττάλ, Αλέν Χιούζ, Σούντζι Ιβάν, Βεν Γιάνγκ, Τζόσουα Μάρστον, Μίρα Ναίρ, Νάταλι Πόρτμαν, Μπρέτ Ράτνερ, Σεκάρ Καπούρ,Ράνταλ Μπαλσμάγιερ
ΠΑΙΖΟΥΝ: Μπράντλει Κούπερ, Σιά Λαμπέφ, Νάταλι Πόρτμαν
Οι άνθρωποι ορίζουν τον χώρο
του Βασίλη Κεχαγιά
Σπάνια μια σπονδυλωτή ταινία άφησε το στίγμα της στην ιστορία του σινεμά. Τελευταία, βέβαια, το «Παρίσι, Σ’ αγαπώ» άλλαξε τα δεδομένα των αρθρωτών ταινιών και κατάφερε να κερδίσει μια υφολογική ενότητα και έτσι να αποδώσει μια συμπαγή κινηματογραφική και γεωγραφική εικόνα του Παρισιού, που ανταμείφθηκε με πολλά εισιτήρια.
Ο ίδιος παραγωγός αποτολμά τώρα να παρουσιάσει με ανάλογο τρόπο την Νέα Υόρκη, προσδοκώντας φυσικά τ’ ανάλογα οικονομικά οφέλη. Παρόλο που οι συνεργαζόμενοι σκηνοθέτες δεν προέρχονται από την πρώτη γραμμή της κινηματογραφικής φρουράς, καταφέρνουν να χαρτογραφήσουν την Νέα Υόρκη μ’ έναν τρόπο ταυτόχρονα απρόσωπο και ανθρώπινο. Η έξυπνη ιδέα της εκμετάλλευσης των ατομικών, ερωτικών, ιστοριών και η διάχυσή τους στο χώρο, εξασφαλίζουν την ύπαρξη στέρεου συνδετικού ιστού ανάμεσά τους. Ακόμη και όταν κάποιες ιστορίες χωλαίνουν – και είναι σίγουρο ότι συμβαίνει αυτό- καταφέρνουν να διασωθούν από την κοινή φωτογραφική άποψη, από τη μουσική που τις διαπερνά και από τις μικρές αδιόρατες οπές από τις οποίες η μια ιστορία περνάει στο εσωτερικό της άλλης.
Τελικά, καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι η Νέα Υόρκη, μια δυσφημισμένη, εξαιτίας του όγκου της, καπιταλιστική μητρόπολη έχει πάντα χώρο για τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους.
Δεν είναι μια μεγάλη ταινία, ούτε κατασκευάστηκε μ’ αυτήν την φιλοδοξία. Είναι, όμως, ένα έργο που «ρουφιέται» ευχάριστα σαν καφές στη λιακάδα. Έχοντας καταφέρει με επιτυχία το κινηματογραφικό εταλονάζ (εξισορρόπηση των διαφορετικών τόνων) δεν εκθέτει τις αποτυχημένες περιπτώσεις, ενώ αντίθετα αναδεικνύει απόλυτα τις επιτυχημένες (όπως για παράδειγμα το επεισόδιο με την ερωτική πράξη της κινητικά ανήμπορης κοπέλας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου