Του William Pfaff
Απόδοση στα ελληνικά: typhoon
Η ελληνική κρίση ήταν το καταστάλαγμα μίας κρίσης που υφίσταται εδώ και καιρό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κρίση της Ε.Ε. ξεκίνησε από τη θνησιγενή προσπάθεια να γραφτεί ένα ευρωπαϊκό σύνταγμα που θα επικυρωνόταν στη συνέχεια, αλλά και με την επέκταση της Ε.Ε. στα 27 μέλη της. Αυτά τα δύο γεγονότα στην ουσία αποτελείωσαν τη μεταπολεμική προσπάθεια της Ευρώπης να φτάσει στην πολιτική ενοποίηση.
Εντούτοις, επετεύχθη η δημιουργία της νομισματικής ένωσης και θεσπίστηκε το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Όμως, ήταν γνωστοί από την αρχή οι κίνδυνοι που απειλούσαν την επιτυχία του. Οι εθνικές οικονομικές διαφορές που ...
Το ευρώ, μετά από μία μικρή περίοδο αδυναμίας που ακολούθησε την κυκλοφορία των χαρτονομισμάτων και κερμάτων του το 2002, ακολούθησε αυξητική πορεία ως προς το δολάριο που έφτασε έως και το 50% αύξηση, όμως τώρα ξαναπέφτει.
Τα πρόσφατα παράπονα που ακούγονται στην Ευρώπη γι’ αυτή την «πτώση» του ευρώ αντανακλούν απλά την οπισθοχώρησή του προς την αρχική του ισοτιμία με το δολάριο – δηλαδή προς την τιμή που είχε το δολάριο ως εν μέρει αποτέλεσμα της φιλελεύθερης αμερικανικής πολιτικής που εφαρμόστηκε κατά τα χρόνια της θητείας των Κλίντον και Τζώρτζ W. Μπους, που κράτησαν φτηνό το δολάριο προς όφελος των αμερικανών εξαγωγέων.
Η πολιτική αυτή στην ουσία χρηματοδοτήθηκε από την κινεζική κυβέρνηση μέσω της ακατάπαυστης αγοράς αμερικανικών ομολόγων δολαρίου και με κίνητρο την άβολη θέση που κατείχε και κατέχει η Κίνα, ως ο κύριος εξαγωγέας προς τις ΗΠΑ και ο βασικός τους δανειστής. Το γεγονός αυτό απαιτεί από την Κίνα το να αποτρέψει το δολάριο από περαιτέρω υποτίμηση, αφού κάτι τέτοιο θα μείωνε σημαντικά την αξία των κινεζικών αποθεματικών.
Ο μεγάλος πόλεμος του Τζώρτζ W. Μπους ενάντια στην τρομοκρατία χρηματοδοτήθηκε από την Κίνα (όπως και οι σημερινοί πόλεμοι του Μπάρακ Ομπάμα στο Αφγανιστάν και αλλού). Βέβαια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν έχει επιδείξει μεγάλη ευγνωμοσύνη για το γεγονός αυτό, ούτε καν τη φαινομενική κατανόηση ότι όλα τα καλά πράγματα σ’ αυτό τον κόσμο κάποτε τελειώνουν.
Η ευρωπαϊκή κρίση των ημερών μας καταστάλαξε με την Ελλάδα να δρα με μία ριψοκίνδυνη τιμιότητα και με τη Γερμανία να συμπεριφέρεται άσχημα προς την Ελλάδα (αν και το τελευταίο φαίνεται ότι είναι για να ρίξει στάχτη στα μάτια – η ίδια η Γερμανία έχει έλλειμμα λίγο πάνω από 3%, δηλαδή ξεπερνά το όριο σταθερότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η οποία υπόσχεται, όπως και η Ελλάδα, ότι θα κάνει το καλύτερο δυνατό στο μέλλον).
Η αλαζονική άρνηση της Γερμανίας να βοηθήσει την Ελλάδα την ώρα της δυσκολίας της δείχνει να αγνοεί το γεγονός ότι οι γερμανικές τράπεζες είναι μεγάλοι δανειστές της Ελλάδας και ότι αυτές οι τράπεζες (ιδιαίτερα η κρατική Landesbanken) ήταν βαθιά αναμεμιγμένες στην αμερικανική κρίση των ακινήτων. Κάποιες από τις τράπεζες αυτές αναζήτησαν αναχρηματοδότηση των χρεών τους και κάποιες ήδη την έλαβαν, σε αντίθεση με την ευρέως κρατούσα αντίληψη περί της υποτιθέμενης γερμανικής δημοσιονομικής ισχύος, ενώ οι τρέχουσες δυσκολίες της Ντόιτσε Μπάνκ (Deutsche Bank) και σε κάποιο βαθμό της Landesbanken ξεπερνιούνται με ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό των Γερμανικών κρατιδίων. Πολλές από αυτές τις κάποτε συντηρητικές αγροτικές τράπεζες, τα τελευταία χρόνια αφέθηκαν στην αποπλάνηση των υψηλών αποδόσεων της παγκόσμιας αγοράς παραγώγων.
Οι εν λόγω τράπεζες βρίσκονται σε κρατίδια που κυβερνά ο χριστιανοδημοκρατικός συνασπισμός της Άγκελα Μέρκελ. Με τις περιφερειακές εκλογές να πλησιάζουν, η καγκελάριος Μέρκελ έβγαλε πύρινα κηρύγματα εναντίον των αμαρτιών των Ελλήνων, ενώ φάνηκε να αγνοεί τις δυσκολίες που έχει η ίδια στο σπίτι της, τις οποίες υποτίθεται ότι δεν τις γνωρίζει κανείς (βέβαια, εξαιρούνται οι επαγγελματίες διαπραγματευτές παραγώγων). Σημειώστε ότι η «ενίσχυση» της Ελλάδας, όπως αρέσκονται οι διεθνείς σχολιαστές να αναφέρουν, δε σήμαινε εννοιολογικά το δανεισμό χρημάτων – σήμαινε εγγυοδοσία των νέων ελληνικών τίτλων, ώστε να γίνει προσέλκυση δανείων με το ίδιο επιτόκιο που ισχύει και για τα άλλα μέλη της Ε.Ε.
Η Ελλάδα, φυσικά, μπορεί να κατηγορήσει μόνο τον εαυτό της για την κρίση ελλείμματος που περνά, αφού οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν της επιστροφής των σοσιαλιστών και της ανόδου του Γιώργου Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού, απόλαυσαν τη βοήθεια της Goldman Sachs και τις υπηρεσίες των δημιουργικών λογιστών της στη νόθευση των βιβλίων, ώστε να φαίνεται ότι όλα βρίσκονται μέσα στα όρια που ορίζουν οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο Παπανδρέου, ως καινούργιος στη δουλειά, αποκάλυψε όλα αυτά που είχαν συμβεί.
Οι Γερμανοί τραπεζίτες και οικονομικοί αναλυτές, αλλά και η ίδια η Μέρκελ, θεωρούν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να εγκαταλείψει το ευρώ και να αφήσει τα μεσογειακά μέλη της Ε.Ε. που ανήκουν στην ευρωζώνη και αντιμετωπίζουν προβλήματα χρέους – δηλαδή την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία – να βράσουν μέσα στο ζουμί τους.
Η Γερμανία θα μπορούσε τότε να μαζέψει τις ηθικές Ολλανδία και Φινλανδία σε μία δική τους πολύ κλειστή νομισματική ένωση (η ένωση αυτή θα απαρτιζόταν δηλαδή από χώρες που συνεργάζονται υπεργολαβικά με τη Γερμανία, οι οποίες θα εφάρμοζαν με κάθε θυσία το γερμανικό εξαγωγικό και εμπορικό μοντέλο, ενώ όλες τους θα κατέστειλαν την εσωτερική τους αγοραστική δύναμη).
Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα στάθηκε ικανή την προηγούμενη Δευτέρα να βρει καινούργια δάνεια με επιτόκιο λίγο πάνω από 6%, γεγονός που θα μπορούσε απλά να υπονοεί ότι έρχονται δεκαετίες λιτότητας για την κυβέρνηση, τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές στην Ελλάδα. Ο Σίμον Τζόνσον, πρώην διευθυντής του ΔΝΤ, αλλά και ο τραπεζίτης Πήτερ Μπούν ισχυρίστηκαν πρόσφατα ότι υπάρχει ένας πολύ καλύτερος τρόπος επίλυσης (δημοσιεύτηκε στο τεύχος Απριλίου του περιοδικού British Prospect).
Προτείνουν ένα είδος ελεγχόμενης στάσης πληρωμών των ελληνικών τίτλων, ευελπιστώντας ότι ο τρόπος αυτός θα ήταν λιγότερο οδυνηρός και περισσότερο εποικοδομητικός από αυτόν που εφαρμόζεται σήμερα.
Αφού ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια γερμανικών τραπεζών, τότε μέσα από μία τέτοια ελεγχόμενη στάση πληρωμών θα μπορούσε να αναδυθεί μία πολύ ιδιαίτερη ποίηση.
Επίσης, θα μπορούσε να στείλει και την Goldman Sachs για «κούρεμα»….
Επισκεφτείτε το site του William Pfaff’s στο www.williampfaff.com.
ΠΗΓΗ
2 σχόλια:
Λιγο πανω ή λιγο κάτω απο 6% ηταν το επιτοκιο μας τελικά;
Λίγο κάτω κατά τον ΟΔΔΗΧ, λίγο πάνω στην πραγματικότητα. Το ψυχολογικό όριο του 6% κετερρίφθη μετά από συμφωνία για αγορές ομολόγων από τις ελληνικές τράπεζες.
Το αντάλλαγμα είναι μάλλον τα 15 δισ. που ανακοίνωσε ο ΓΑΠ.
Δημοσίευση σχολίου